Puerto Natales naar Santiago

Mijn vorige bericht was uit Puerto Natales…dat lijkt nu alweer een eeuwigheid geleden. Zoals gepland heb ik aardig wat kilometers naar het noorden gemaakt. Totaal ruim 50 uur in de bus, waaronder de langste rit van deze vakantie (El Calafate naar Bariloche, 28 uur, gelukkig deze keer met engels gesproken films). De afgelopen drie weken ben ik in El Calafate, El Chaltén, Bariloche en Pucón geweest, en inmiddels ben ik ook aangekomen in Santiago de Chile.

Ik heb voor deze reis afscheid genomen van Patagonië. Een schitterend gebied, maar het is ook lekker om de trekkingschoenen weer eens om te ruilen voor mijn slippers. Op het moment dat je een glacier voorbij loopt zonder een foto te maken, weet je dat het tijd wordt om verder te kijken...

Drie weken is te lang om dag voor dag te bespreken, dus ik zal me deze keer beperken tot een aantal hoogte- en dieptepunten in de afgelopen tijd.

Hoogtepunten:

Glacier Perito Moreno: Iedereen die naar El Calafate gaat, doet dat voor de glaciers. Verreweg de bekendste is de Perito Moreno. Niet alleen omdat hij zo groot is, ook omdat je zonder lange boottocht heel dichtbij kan komen. Het was zeker de moeite om hiervoor één dag in El Calafate te stoppen op mijn weg naar het Noorden.

Even niet alleen: Alleen reizen bevalt prima. In ieder hostel ontmoet je nieuwe mensen, waardoor je zelden echt alleen bent. Toch blijft het anders dan reizen met iemand die je echt goed kent. De meeste mensen spreek me maar één of twee dagen, en dat blijft toch redelijk oppervlakkig. In El Chaltén heb ik met Sander afgesproken en daar hebben we drie mooie dagen gehad. We hebben geen één keer onenigheid gehad over de activiteiten, maar dat kan ook zijn omdat je in El Chaltén eigenlijk alleen kan lopen ;)

Koffie in Santiago: Sander had me gewaarschuwd dat de koffie in Chili niet altijd even goed is: vaak krijg je oploskoffie in plaats van een goede espresso, zelfs in een echte koffiebar. Mijn ervaring is anders: de koffiebarretjes in Santiago zijn de beste in de wereld! Niet eens vanwege de kwaliteit van de koffie, maar de bediening maakt veel goed. Google “café con piernas” (koffie met benen) voor uitgebreide omschrijving.

Eindelijk weer eens fietsen: Ik was niet van plan om te gaan fietsen deze vakantie. Ik had de verleiding ook al een paar keer weerstaan. In de meeste plaatsen is wel een MTB-verhuur, en ik informeer dan toch meestal wel even wat er op de MTB te doen is. Vaak blijkt dan dat je met je fiets geen enkel nationaal park in mag (maar het uitzicht van de grote weg is "muy lindo"). Dan is de lol er snel af. In Bariloche werd de verleiding te groot. Eén van de standaardatracties is een kabelbaan of trekking naar de “Cerro Cathedral”, waar je een mooi uitzicht hebt over de lake district. In mijn hostel hoorde ik toevallig dat "Cerro Cathedral" ook een bekend bike-park is in Argentinië, waar je je MTB mee kan nemen in diezelfde kabelbaan. Mijn gehuurde hardtail MTB uit de stad (ik wilde natuurlijk wel zelf omhoog fietsen) zag er wat vreemd uit tussen de downhill fietsen, maar ik heb me er een dag prima vermaakt!

Dieptepunten:

Regen: Tot Puerto Natales heb ik veel geluk gehad met het weer. De enige regen die ik had gezien was vanuit de bus. Zelfs in het zuiden was het 20 graden en zonnig. In Bariloche en Pucon had ik pech. Hoewel dit grote vakantiebestemmingen zijn voor de mensen uit resp. Buenos Aires en Santiago is droog weer blijkbaar geen garantie. Vooral in Pucon heb ik de eerste drie dagen geen blauwe lucht gezien. Gelukkig zijn er een aantal wateractiviteiten die ook met regen zeer vermakelijk zijn. In Pucon heb ik me met het raften en hydrospeeding twee dagen goed vermaakt.

Gestrand vlak voor de finish: de laatste dag in Pucon was het eindelijk droog en zonnig. De voorspelling was eindelijk goed genoeg om de “villarica vulkaan” te beklimmen. Met 12 mensen van ons hostel (het was druk; het was de eerste kans in anderhalve week!) begonnen we aan de tocht van 6 uur omhoog lopen. Na bijna 5 uur konden we de top zien en stopten we voor een laatste pauze. Genietend van de zon en de blauwe lucht vertelde de gids ineens dat het op de top te slecht weer was om verder te gaan. Als ik had kunnen kiezen, was ik gewoon doorgelopen totdat het echt koud zou worden. Helaas moeten we in dit geval de gids volgen en blijft het bereiken van de top een doel voor een volgende reis...

Na Santiago trek ik verder naar het noorden richting San Pedro de Atacama. In plaats van een directe bus van 24 uur heb ik een tour geboekt die in 5 dagen door het noorden van Chili trekt door o.a. de atacama dessert. Normaal heb ik weinig met georganiseerde tochten; ik beslis graag zelf of ik ergens lang blijf of snel doorreis. Maar als het bevalt is het een efficiente manier om veel te zien in relatief weinig tijd, dus ik ben benieuwd!